13 vragen om los te laten op een Bijbelgedeelte

1. Wie is de schrijver van het gedeelte?
2. Wie waren de ontvangers?
3. Wat is de historische achtergrond?
4. Wat is de structuur?
5. Worden er woorden herhaald? Wat is het belang daarvan?
6. Zijn er woorden waar je de betekenis van moet opzoeken?
7. Hoe past het gedeelte in het geheel van het hoofdstuk, boek, Bijbel?
8. Wat is in een zin het voornaamste punt van het gedeelte?
9. Hoe zouden de oorspronkelijke ontvangers hierop gereageerd hebben?
10. Hoe past dit gedeelte in de grote verhaallijn van de Bijbel?
11. Hoe laat dit gedeelte Jezus als Verlosser zien?
12. Hoe wil God dat dit in mijn eigen leven functioneert?
13. Wat voor soort reactie wordt er van mij gevraagd?

God, Bijbel en een dip

Veel mensen hebben er last van. Je hebt er even geen zin meer in. School, werk of kerk - het kan je niet meer boeien. Je kunt moeilijk je negatieve gedachten en emoties verzetten en je blijft voor je gevoel er in hangen. Je hebt een dip. Wat zegt God?
God zegt...

Een verloren zoon

Wat doe je als ouders wanneer je kind Christus de rug toekeert? Het is een nachtmerrie die geen enkele toegewijde Christenouder zichzelf toewenst maar voor velen realiteit is. Abraham Piper geeft een aantal suggesties die voortkomen uit de tijd dat hij zelf Christus verwierp en onuitsprekelijke verdriet veroorzaakte bij zijn ouders. Hij zegt "Ik geef deze suggesties aan hen die zich uit willen strekken naar dat kind dat de weg is kwijtgeraakt, in de hoop dat zij ook zullen ontwaken voor de verbazingwekkende kracht van Christus die zelfs de ergste zondaren kan verlossen."

Goede vraag, goed antwoord

Waarom groeien we zo langzaam?
Als het goed is verlangt elke gelovige naar geestelijke groei. Toch zijn we zelden tevreden met wat we in ons eigen leven daarvan terugzien. Als we al groei zien gaat het naar onze mening te langzaam. Wat zouden daar redenen voor kunnen zijn?
Archibald Alexander (1772-1851) geeft als eerste de "schuld" aan de standaard vijanden van ons geloof: de invloed van de wereld en wereldse contacten, te druk zijn met ons werk, te veel bezig zijn met dingen die er niet toe doen, prioriteiten verkeerd stellen, luiheid, gebrek aan toewijding enz. Maar vervolgens noemt hij drie specifieke redenen waarom gelovigen vaak zo klein van stuk blijven en zo zwak in hun geestelijk leven.

Beter nieuws bestaat niet...

Radicaal vertrouwen

Ik heb las over George Muller (1805-1898). Een man die eenvoudigweg zijn vertrouwen op God stelde. Ik las een autobiografie en val van verbazing achterover van iets dat ik eigenlijk al wist: God is gespecialiseerd in het onmogelijke. Muller startte weeshuizen en scholen in Bristol, Engeland. Zijn primaire doel was niet de zorg voor de kinderen. Zijn grootste verlangen was mensen te laten zien dat God voorziet in de noden van Zijn kinderen in antwoord op het gebed. Muller deelde nooit zijn nood met mensen, alleen met God. En hij voorzag, elke keer weer. Zijn autobiografie is een gedetailleerd relaas van Gods trouw. Zeer bemoedigend, maar ook zeer prikkelend want leven wij nog steeds uit datzelfde geloof?

De realiteit van bidden (2)

Paul Miller:
In een uitbarsting van geestelijk enthousiasme maken we een gebedslijst. Maar de gebedslijst wordt snel saai en het lijkt alsof er niets gebeurd. De lijst wordt langer en langer, we hebben het gevoel dat we een boodschappenlijstje aan het oprakelen zijn en veel van de noden waarvoor we bidden raken steeds meer op de achtergrond. Bidden voelt alsof je tegen de wind in fluit. Wanneer iemand genezen of geholpen wordt vragen we ons af of dat ook zou zijn gebeurd als we niet zouden hebben gebeden. Tot overmaat van ramp raken we de lijst kwijt…
Het is moeilijk om in ons drukke leventje te bidden. We hebben het zo druk dat wanneer we het tempo naar beneden schroeven om te bidden we ons ongemakkelijk voelen. Dingen bereiken, produceren – dáár wordt veel waarde aan gehecht. Maar bidden is alleen maar praten met God. Het voelt soms zo nutteloos, alsof we tijd aan het verspillen zijn. Alles in ons schreeuwt, “Ga weer wat doen.”